120 pjata autentike turke: Një udhëtim kulinar - 2024

Pjata autentike turke: Zbuloni 120 shije në udhëtimin tonë të kuzhinës

Mirë se vini në udhëtimin tonë të kuzhinës nëpër botën magjepsëse të pjatave autentike turke! Kuzhina turke është një thesar i mbushur me shije, erëza dhe tradita të përsosura ndër shekuj. Në këtë artikull do t'ju çojmë në një udhëtim zbulimi kulinar ku do t'ju prezantojmë 120 pjata të paharrueshme nga Turqia.

Kuzhina turke është e njohur gjerësisht për diversitetin dhe sofistikimin e saj. Ai ndërthur ndikimet e rajoneve të ndryshme të vendit, nga bregdeti i Mesdheut në malësitë e Anadollit dhe nga Istanbul në bregun e Detit të Zi. Rezultati është një gamë mbresëlënëse e shijeve dhe pjatave për të kënaqur çdo shije.

Ky udhëtim kulinar do t'ju çojë në botën e kuzhinës të Turqisë, ku tradita dhe inovacioni kombinohen në mënyrë harmonike. Ne do të prezantojmë jo vetëm gatimet më të mira, por edhe historitë dhe traditat që i shoqërojnë ato. Përgatituni për të hapur oreksin dhe frymëzohuni nga gatimet autentike turke që kemi përgatitur për ju.

Mëngjesi turk: ​​Shijoni shumëllojshmërinë dhe shijet e vaktit turk të mëngjesit

Mëngjesi turk, i njohur edhe si Kahvaltı, është një festë për shqisat, duke sjellë në tryezën tuaj një mori shijesh, erëzash dhe pjatash autentike.

1. Kahvaltı tabağı

Pjata e mëngjesit "Kahvaltı tabağı" ose "Serpme" është një kënaqësi e vërtetë dhe një përmbledhje e shijshme e pjatave autentike të mëngjesit turk. Në një restorant të klasit të lartë, do të trajtoheni me një shumëllojshmëri tasash të vegjël që ofrojnë një gamë të gjerë aromash dhe shijesh. Kjo pjatë është mishërimi i mikpritjes turke dhe ju fton të eksploroni diversitetin e kuzhinës së vendit.

"Kahvaltı tabağı" është një festë e vërtetë për shqisat. Në këtë pjatë do të gjeni një përzgjedhje djathërash të ndryshëm, duke filluar nga ato të buta deri tek ato pikante. Ullinjtë, të zinj dhe të gjelbër, i japin një shije të këndshme mëngjesit, ndërsa domatet dhe trangujve të freskët ofrojnë një ndryshim freskues.

Salsiçet dhe fetat delikate të sucukut, salsiçe turke me hudhër, shtojnë një prekje të këndshme. Do të zbuloni gjithashtu se kjo pjatë përmban një shumëllojshmëri sallatash si rukola dhe marule qengji që ofrojnë një përbërës të shëndetshëm.

Qershia në këtë pjatë të shijshme është shpesh një vezë e skuqur ose një omëletë e përgatitur sipas dëshirës tuaj. Ky mëngjes shpesh shërbehet me bukë të freskët ose pide, në mënyrë që të mund të thithni shijet e shijshme të pjatës.

Pjata e mëngjesit "Kahvaltı tabağı" ose "Serpme" është një dëshmi e diversitetit dhe pasurisë së kuzhinës turke. Ju fton të përjetoni kënaqësitë e mëngjesit të Turqisë dhe të shijoni shumëllojshmërinë e pasur të shijeve të këtij vendi. Zhytuni në botën e mëngjesit turk dhe përjetoni mikpritjen dhe kuzhinën autentike të Turqisë në këtë pjatë të paharrueshme.

2. Pekmez

“Pekmez” është një shurup i shijshëm me shurup i përdorur gjerësisht në kuzhinën turke, i bërë nga lëngu i frutave të trashur, veçanërisht lëngu i rrushit. Ky shurup natyral përgatitet në mënyrë tradicionale duke e zier lëngun për një periudhë të gjatë kohore derisa të arrijë konsistencën e dëshiruar. Një koagulant si hiri i drurit ose farat e grira të karobit shtohen shpesh gjatë procesit të prodhimit për të ndihmuar në trashje.

Pekmez është i njohur jo vetëm për shijen e tij të ëmbël dhe të pasur, por edhe për përdorimin e tij të gjithanshëm në kuzhinën turke. Këtu janë disa nga përdorimet e zakonshme të Pekmez:

1. Fruhstück: Pekmez shpesh shërbehet si një shtesë e ëmbël për mëngjeset turke. Mund të përhapet në bukë të freskët ose pide dhe të shijohet me tahini (pastë susami).
2. Zëvendësuesi i sheqerit: Në disa receta tradicionale, pekmezi përdoret si zëvendësues natyral i sheqerit për të shtuar ëmbëlsinë dhe shijet.
3. Salca dhe marinada: Pekmez mund të përdoret gjithashtu në salca dhe marinada për gatimet e mishit ose si përbërës në pjatat e ëmbla si ëmbëlsirat dhe pastat.
4. Përfitimet shëndetësore: Pekmez shpesh vlerësohet për përfitimet e supozuara shëndetësore. Besohet se është i pasur me hekur dhe lëndë ushqyese të tjera dhe për këtë arsye mund të ndihmojë në përmirësimin e shëndetit.

Shumëllojshmëria e pekmezit varion nga pekmezi i rrushit (Üzüm Pekmezi) tek pekmezi i shegës (Nar Ekşisi). Çdo varietet ka shijen e vet unike dhe mund të përdoret në varësi të recetës dhe preferencave personale.

3. Ullinj

Ullinjtë janë një pjesë thelbësore e kuzhinës turke dhe luajnë një rol qendror në shumë pjata. Në Turqi, ullinjtë shijohen në mënyra të ndryshme, qoftë si meze, rostiçeri apo përbërës në pjata të ndryshme. Këtu janë disa informacione të rëndësishme për ullinjtë në kuzhinën turke:

1. Llojet e ullinjve: Ka lloje të ndryshme ullinjsh në Turqi, duke përfshirë ullinjtë e zi dhe jeshil. Varietetet mund të ndryshojnë në varësi të rajonit dhe nivelit të pjekurisë. Varietetet e njohura janë ullinjtë e gjelbër "Halep" dhe ullinjtë e zi "Gemlik".
2. Mëngjesi turk: Ullinjtë janë pjesë përbërëse e mëngjesit turk të njohur si “Kahvaltı”. Ato shpesh shërbehen me djathë, domate, tranguj dhe bukë të freskët. Ullinjtë i japin një shije të përzemërt mëngjesit.
3. Meze: Ullinjtë janë gjithashtu një përbërës i rëndësishëm në meze, fillestarët e larmishëm të kuzhinës turke. Shpesh shërbehen me erëza dhe barishte të ndryshme, ullinjtë turshi janë një shtesë e shijshme për pjatat e meze.
4. Enët me ullinj: Kuzhina turke ka edhe pjata që përdorin ullinjtë si përbërës kryesor. Një shembull është "Zeytinyağlı Enginar", një pjatë e bërë nga zemrat e artiçokut të gatuar në vaj ulliri dhe me ullinj.
5. Snacks dhe ushqime në rrugë: Ju mund të blini ullinj turshi si meze të lehtë në shumë qytete dhe tregje në Turqi. Ato janë gjithashtu një përbërës popullor në sanduiçe dhe doner qebap.
6. Vaj ulliri: Turqia njihet edhe për vajin e ullirit të cilësisë së lartë. I përdorur si në gatim ashtu edhe në kujdesin e lëkurës, vaji i ullirit turk vlerësohet për cilësinë dhe shijen e tij.

Ullinjtë janë një përbërës i rëndësishëm jo vetëm në kuzhinën turke, por edhe në të gjithë kuzhinën mesdhetare. Ata i japin një shije të këndshme pjatave dhe njihen për përfitimet e tyre shëndetësore pasi janë të pasura me yndyrna të shëndetshme dhe antioksidantë. Qoftë si fillim, pjatë anësore apo përbërës kryesor, ullinjtë janë një pikë kryesore e kuzhinës në Turqi.

4. Mjaltë i papërpunuar me huall mjalti

“Mjalti i papërpunuar me huall mjalti” është një delikatesë e shijshme që vlerësohet shumë në kuzhinën turke. Ky mjaltë unik nxirret dhe shërbehet në një mënyrë të veçantë, duke ruajtur integritetin e huallit dhe duke ruajtur aromën dhe strukturën e mjaltit. Këtu janë disa informacione rreth mjaltit të papërpunuar me huall në kuzhinën turke:

1. Nxjerrja: Ky mjaltë merret nga bletarët të cilët sigurojnë që hojet e mjaltit të mbeten të paprekura. Në vend që të shkatërrohen hojet e mjaltit për të marrë mjaltin, mjalti nxirret nga huallet në mënyrë tradicionale duke i hequr me kujdes huallet nga kosheret.
2. Tekstura dhe aroma: Mjalti i papërpunuar me huall mjalti ruan strukturën dhe aromën origjinale të mjaltit. Hojet e mjaltit i japin mjaltit një qëndrueshmëri të veçantë dhe një shije intensive.
3. Përfitimet shëndetësore: Mjalti i papërpunuar njihet për përfitimet e tij shëndetësore pasi është i pasur me antioksidantë dhe enzima natyrore. Ky mjaltë përdoret shpesh si një ëmbëlsues natyral dhe mund të ndihmojë në lehtësimin e simptomave të ftohjes dhe kollës.
4. Mënyra e servirjes: Mjalti i papërpunuar me huall mjalti shpesh shërbehet si ëmbëlsirë ose rostiçeri. Huall mjalti mund të hahet direkt dhe mjalti mund të shpërndahet në bukë, djathë ose kos.
5. Variacionet e njohura: Ekzistojnë lloje të ndryshme të mjaltit të papërpunuar në Turqi, të cilat ndryshojnë në varësi të rajonit dhe specieve bimore. Mjalti i luleve, mjalti i gështenjës dhe mjalti i akacies janë vetëm disa shembuj të diversitetit të mjaltit turk.
6. Dhurata dhe suvenir: Mjalti i papërpunuar me huall mjalti është gjithashtu një dhuratë dhe suvenir popullor për vizitorët në Turqi. Prezantimi autentik me hojet e mjaltit e bën atë një dhuratë unike.

Mjalti i papërpunuar me huall mjalti nuk është vetëm një delikatesë, por edhe një simbol i bukurisë natyrore dhe pasurisë së peizazhit turk. Prodhimi tradicional i këtij mjalti ruan cilësinë dhe shijen që është vlerësuar ndër breza, duke e bërë atë një përvojë të paharrueshme për gustatorët dhe njohësit.

5. Pide

"Pide" është një pjatë e njohur turke që shpesh krahasohet me pica, por ende ka identitetin dhe shijen e saj unike. Këto bukë të mbushura janë jashtëzakonisht të ndryshme në kuzhinën turke dhe mund të përgatiten me maja dhe përbërës të ndryshëm. Këtu janë disa informacione rreth Pide:

1. Forma dhe përgatitja: Pide është bërë nga një brumë i hollë tharmi që formohet tradicionalisht në formën e një anijeje të vogël, prandaj nganjëherë quhet "varkë". Brumi hidhet sipër me një përzierje majash dhe përbërësish dhe më pas piqet në furrë me gurë derisa të bëhet krokant.
2. Mbushjet: Ka variacione të panumërta të pide, duke përfshirë:
   • Kaşarlı Pide: Mbushur me djathë turk Kaşar.
   • Karışık Pide: Një përzierje e perimeve, mishit dhe sallamit.
   • Mantarlı Pide: Një kombinim i kërpudhave dhe djathit.
   • Sucuklu Pide: Mbushet me sucukun e famshëm turk me hudhër.
   • Kuşbaşılı Pide: I njohur edhe si Etli Pide, mbi të vihen copa mishi dhe djathi.
   • Kiymali Pide: Mbushet me mish të grirë.
   • Ispanaklı Pide: Mbushur me spinaq dhe vezë.
   • Vejeteryan Pide: Versioni vegjetarian pa mish.
3. Kënaqësi: Pide shpesh shërbehet në restorante të vogla të quajtura pideciler dhe mund të shërbehet me salcë të freskët, limon dhe kos. Zakonisht shërbehet direkt në tavolinë dhe të ftuarit mund ta presin në copa të madhësisë së kafshatës dhe ta shijojnë.
4. Popullariteti: Pide është jashtëzakonisht popullor në Turqi dhe shpesh shijohet në raste të ndryshme, nga darkat familjare e deri te takimet shoqërore me miqtë.
5. Histori: Origjina e pide daton në kohët e lashta dhe është e përhapur në të gjithë Lindjen e Mesme dhe rajonin e Mesdheut. Varianti turk ka zhvilluar shijen e tij unike me kalimin e kohës.

Pide nuk është vetëm një kulm i kuzhinës në kuzhinën turke, por edhe një vakt i shoqërueshëm dhe social që shpesh ndahet në grupe të mëdha. Është një përvojë e shijshme që pasqyron diversitetin dhe pasurinë e gastronomisë turke.

6. Simit

"Simit" është një pastë klasike turke, e cilësuar shpesh si unazë susami ose bagel turke. Është një nga ushqimet më të famshme dhe më të njohura të rrugës në Turqi dhe shpesh hahet si meze ose mëngjes. Këtu janë disa informacione rreth Simit:

1. Forma dhe tekstura: Simit ka një formë të veçantë në formë unaze dhe është e mbuluar me farat e susamit, duke i dhënë një kore krokante. Brumi brenda është i butë dhe i ajrosur, i cili është një kontrast i këndshëm me strukturën e jashtme.
2. Mbushja: Farat e susamit në sipërfaqe janë tipike të Simit dhe jo vetëm që i japin shije, por edhe një pamje tërheqëse. Pjesa e sipërme ndonjëherë mund të lyhet me një lustër të ëmbël për të shtuar ëmbëlsi dhe shkëlqim shtesë.
3. Mënyra e konsumimit: Simit shpesh shërbehet si meze e lehtë në rrugë ose për mëngjes. Mund të hahet vetëm ose me shoqërime të ndryshme, si djathë, ullinj, domate ose reçel. Në Turqi është e zakonshme të shijoni Simit me një gotë çaj.
4. Popullariteti: Simit është jashtëzakonisht popullor në Turqi dhe është një element kryesor i ushqimit në rrugë. Shitet nga shitës ambulantë dhe furra buke në mbarë vendin.
5. Histori: Origjina e Simit shkon në Perandorinë Osmane. Ka raporte për Simitin që datojnë në shekullin e 16-të. Ëmbëlsira ka pësuar variacione dhe metoda të ndryshme përgatitjeje me kalimin e kohës.
6. Rëndësia kulturore: Simit ka një rëndësi të veçantë kulturore në Turqi dhe është simbol i kulturës ushqimore turke. Shpesh lidhet me shoqërueshmërinë dhe komunitetin.

Simit nuk është vetëm një pastë e shijshme, por edhe pjesë e jetës së përditshme në Turqi. Qoftë si një meze të lehtë në rrugë apo si pjesë e një mëngjesi të bollshëm, Simit është një përvojë ngrënieje që nuk duhet humbur nga vizitorët në Turqi.

7. Lahmacun

"Lahmacun" është një pjatë e shijshme turke që shpesh quhet "picë turke", megjithëse ka disa dallime nga pica klasike italiane. Lahmacun përbëhet nga një brumë i hollë, krokant i mbushur me një përzierje të shijshme të mishit të grirë, erëzave dhe perimeve. Këtu janë disa informacione rreth Lahmacun:

1. Brumë: Brumi për lahmacun është i hollë dhe krokant dhe zakonisht bëhet nga mielli, uji, majaja dhe kripa. Brumi hapet hollë për të krijuar një bazë të lehtë dhe krokante për pjatën.
2. Mbushja: Përbërësi kryesor për topingun e Lahmacun është mishi i grirë me erëza, i cili shpesh përzihet me qepë, hudhër, paste domate dhe erëza të ndryshme si paprika, qimnon dhe majdanoz. Kjo përzierje shpërndahet në mënyrë të barabartë mbi brumin e hollë.
3. Piqem: Lahmacun zakonisht piqet në një furrë me gurë shumë të nxehtë derisa brumi të jetë krokant dhe sipërfaqja të skuqet lehtë. Kjo i jep gjellës shijen dhe strukturën e saj të veçantë.
4. Shërbejeni: Tradicionalisht, lahmacun shërbehet me perime të freskëta si domate, tranguj, qepë dhe majdanoz. Gjithashtu shpesh spërkatet me limon dhe spërkatet me një prekje erëze sumaku për të shtuar aromë shtesë. Disa njerëz e mbështjellin lahmacun për ta bërë më të lehtë për të ngrënë.
5. Diversiteti: Edhe pse versioni klasik i lahmacun përmban mish të grirë, ka edhe variacione vegjetariane të bëra me perime dhe erëza. Këto janë një zgjedhje popullore për ngrënësit vegjetarianë.
6. Popullariteti: Lahmacun është jashtëzakonisht i popullarizuar në Turqi dhe është një ushqim popullor në rrugë. Shpesh shërbehet në restorante të vogla të quajtura pidecilers dhe mund të përgatitet edhe në shtëpi.

Lahmacun nuk është vetëm një kulm i kuzhinës në kuzhinën turke, por edhe një vakt i shoqërueshëm dhe social që shpesh ndahet me miqtë dhe familjen. Është një përvojë e shijshme që pasqyron diversitetin dhe pasurinë e gastronomisë turke.

8. Poğaça

"Poğaça" është një pastë e shijshme turke që shpesh quhet "pastë e shijshme" ose "Pogatschen". Është një pastë e gjithanshme që është shumë e njohur në kuzhinën turke për shkak të mbushjeve dhe formave të ndryshme. Këtu janë disa informacione për Poğaça:

1. Brumë: Poğaça bëhet nga një brumë tharmi i bërë zakonisht me kos ose salcë kosi. Kjo i jep pastës një strukturë të butë dhe delikate. Në varësi të recetës, brumi mund të jetë pak i ëmbël ose i shijshëm.
2. Mbushjet: Ka variacione të shumta poğaça që kanë mbushje dhe shije të ndryshme. Disa nga mbushjet më të njohura janë:
   • Djathë dele (Beyaz Peynir): Ky version shpesh përmban djathë deleje, barishte të freskëta dhe ullinj të zinj.
   • Patate (Patatesli): Këtu patatet përzihen me erëza dhe qepë dhe mbështillen në brumë.
   • Mishi i grirë (Kıymalı): I mbushur me mish të grirë të kalitur, i ngjashëm me një byrek të vogël.
   • Spinaq (Ispanaklı): I mbushur me spinaq, qepë dhe erëza.
   • Farat e susamit: Ndonjëherë poğaça spërkaten me farat e susamit për të krijuar një kore krokante.
3. Për të formuar: Poğaça mund të bëhet në forma të ndryshme, duke përfshirë copa të rrumbullakëta ose ovale, xhepa në formë gjysmëhëne ose topuz të vegjël. Forma ndryshon në varësi të rajonit dhe preferencave.
4. Piqem: Poğaçat piqen në furrë derisa të marrin ngjyrë kafe të artë dhe të marrin gëzof. Ato shpesh lyhen me të verdhë veze ose qumësht për të krijuar një sipërfaqe me shkëlqim.
5. Kënaqësi: Poğaça janë të gjithanshme dhe mund të shijohen në çdo kohë të ditës. Ato janë ushqime të njohura, pasta të mëngjesit ose shoqëruese për çaj ose kafe.
6. Popullariteti: Poğaça janë jashtëzakonisht të njohura në Turqi dhe shpesh shërbehen në raste të veçanta ose thjesht si ushqim i përditshëm. Ato gjenden gjithashtu gjerësisht në furra buke dhe kafene.

Poğaça është një pastë e gjithanshme dhe e shijshme që pasqyron diversitetin e kuzhinës turke. Me mbushjet dhe format e saj të ndryshme, ofron një gamë të gjerë eksperiencash shije dhe është një pjesë integrale e kulturës ushqimore turke.

9. Yufka

“Yufka” është një bukë e hollë, e sheshtë që përdoret gjerësisht në kuzhinën turke. Është i gjithanshëm dhe përdoret shpesh si mbështjellës, zarf ose si bazë për pjata të ndryshme. Këtu janë disa informacione për Yufka:

1. Brumë: Brumi për yufka përbëhet nga përbërës të thjeshtë si miell, ujë dhe kripë. Rrotullohet hollë dhe më pas piqet në një pjatë të nxehtë ose në një tigan. Ekzistojnë gjithashtu yufka të prodhuara në mënyrë industriale të disponueshme në shumë dyqane ushqimore turke.
2. Përdorni: Yufka përdoret në mënyra të ndryshme duke përfshirë:
   • Durum: Yufka përdoret shpesh si një mbështjellës për të paketuar delikatesat e mbushura si doner kebab, perime dhe mish. Ky lloj mbështjellësi Yufka quhet "Dürüm".
   • Lahmacun: Yufka përdoret gjithashtu për lahmacun, një bukë e hollë e mbushur me një përzierje mishi të grirë, perime dhe erëza dhe e pjekur.
   • Gözleme: Gözleme është një bukë e hollë, e mbushur me brumë yufka, e mbushur shpesh me përbërës të tillë si djathë, spinaq ose mish të grirë.
   • Pite: Yufka mund të përdoret edhe për byrekë të ëmbla ose të shijshme duke e palosur në shtresa dhe duke shtuar mbushje të ndryshme.
3. Threshtësia: Yufka ka një kërcitje të këndshme dhe një shije neutrale që kombinohet mirë me shije të ndryshme. Është një bazë e gjithanshme për një shumëllojshmëri pjatash.
4. Popullariteti: Yufka është jashtëzakonisht e njohur në kuzhinën turke dhe përdoret në shumë receta tradicionale dhe moderne. Është pjesë përbërëse e kulturës ushqimore turke.
5. E bërë në shtëpi: Edhe pse yufka e prodhuar në mënyrë industriale është e zakonshme, shumë familje turke ende bëjnë brumë yufka të bërë vetë, i cili hapet hollë dhe më pas piqet.

Yufka është një element i gjithanshëm dhe i shijshëm në kuzhinën turke, i përdorur në shumë pjata klasike. Ai mundëson përgatitjen e vakteve dhe ushqimeve të shpejta dhe është një pjesë e rëndësishme e gastronomisë turke.

10. Börek ose Su Böreği

“Börek” ose “Su Böreği” janë byrekë klasikë të brumit turk që përgatiten në variacione dhe forma të ndryshme. Këtu janë disa informacione rreth Börek dhe Su Böreği:

Börek:

1. Brumë: Börek zakonisht bëhet nga brumi i hollë filo ose brumë yufka. Brumi është i hollë dhe shtrohet me mbushje të bëra nga mishi, perimet, djathi ose përbërës të tjerë.
2. Mbushjet: Ka variacione të panumërta të börek, në varësi të mbushjeve të përdorura. Disa nga më të njohurit janë:
   • Ispanaklı Börek: I mbushur me spinaq dhe qepë.
   • Peynirli Börek: I mbushur me djathë feta ose djathë deleje, shpesh së bashku me barishte të freskëta si majdanoz.
   • Kıymalı Börek: I mbushur me mish të grirë të stazhonuar.
   • Patatesli Börek: Me mbushje patate.
3. Për të formuar: Börek mund të bëhet në forma të ndryshme, duke përfshirë shtresa drejtkëndëshe, rrotulla ose trekëndësha. Forma ndryshon në varësi të rajonit dhe preferencave.
4. Piqem: Börek piqet në furrë derisa brumi të marrë ngjyrë kafe të artë dhe të bëhet krokant. Shpesh lyhet me të verdhë veze ose qumësht për të krijuar një sipërfaqe me shkëlqim.

Su Böregi:

1. tipar të veçantë: Su Böreği, e përkthyer fjalë për fjalë si "ujë börek", ndryshon nga böreku tradicional në përdorimin e brumit të hollë që fillimisht gatuhet në ujë dhe më pas shtrohet. Kjo i jep Su Böreği strukturën dhe butësinë e saj të veçantë.
2. Mbushjet: Su Böreği mund të përgatitet me mbushje të ndryshme, duke përfshirë mish, djathë ose spinaq. Mbushjet zakonisht priten shumë imët dhe kaliten me erëza.
3. Përgatitja: Su Böreği shtrohet duke renditur fletët e brumit në mënyrë alternative me një mbushje dhe një përzierje kos-qumësht në një tavë pjekjeje.
4. Piqem: Pasi të jenë formuar shtresat, Su Böreği piqet në furrë deri në kafe të artë dhe krokante. Më pas hidhet sipër një salcë kos-hudhër.

Börek dhe Su Böreği janë të dyja jashtëzakonisht të njohura në kuzhinën turke dhe shërbehen në raste të ndryshme, qoftë si meze, meze apo pjatë kryesore. Ato janë një pjesë e rëndësishme e kulturës ushqimore turke dhe pasqyrojnë diversitetin dhe sofistikimin e gastronomisë turke.

11. Trabzon Ekmeği (Vakfıkebir Taş Fırın Ekmeği)

“Trabzon Ekmeği” është një bukë e veçantë nga rajoni i Trabzonit të Turqisë. Kjo bukë ka një histori unike dhe metodë prodhimi që e dallon atë nga llojet e tjera të bukës. Këtu janë disa informacione rreth Trabzon Ekmeği:

1. Specialiteti rajonal: Trabzon Ekmeği është një specialitet rajonal që gjendet në verilindje krahinë Trabzon është bërë në bregdetin turk të Detit të Zi. Rajoni është i njohur për prodhimet bujqësore dhe traditat e kuzhinës.
2. Përbërësit: Përbërësit kryesorë të Trabzon Ekmeği janë mielli, uji, majaja dhe kripa. Brumi bëhet nga këta përbërës të thjeshtë, por cilësia e ujit të Trabzonit ndikon në shijen e bukës.
3. Metoda e prodhimit: Ajo që e bën të veçantë Trabzon Ekmeği është mënyra se si është bërë. Brumi hapet në tavolina të veçanta guri të njohura si "Sakin". Këto tabela janë karakteristikë e prodhimit të bukës në Trabzon. Brumi hapet hollë dhe më pas vendoset në një dërrasë të veçantë të rrumbullakët të quajtur "tahta". Kjo dërrasë vendoset në një furrë tradicionale të njohur si "Kazan". Furra është një vrimë e thellë në tokë e ngrohur me dru ose qymyr.
4. Piqem: Buka piqet në furrën e Kazanit, me nxehtësinë që vjen nga poshtë. Kjo i jep bukës një kore krokante dhe një thërrime të butë. Mënyra e veçantë e pjekjes i jep Trabzon Ekmeğit shijen dhe strukturën unike.
5. forma dhe madhësia: Trabzon Ekmeği ka një formë të rrumbullakët dhe zakonisht është më e madhe se buka e zakonshme. Mund të jetë deri në 50 cm në diametër.
6. Popullariteti: Trabzon Ekmeği është jashtëzakonisht i popullarizuar në rajonin e Trabzonit dhe është një pjesë e rëndësishme e kuzhinës lokale. Shpesh shërbehet në vakte të ndryshme dhe është gjithashtu një suvenir popullor për turistët që vizitojnë rajonin.

Trabzon Ekmeği nuk është vetëm një bukë, por edhe një simbol kulturor i rajonit të Trabzonit. Metoda tradicionale e prodhimit dhe cilësi unike e bëjnë atë një specialitet kulinarie të vlerësuar nga vendasit dhe vizitorët.

12. Gozleme

"Gözleme" është një pjatë popullore turke e përbërë nga bukë e hollë e bërë nga brumi yufka dhe zakonisht e mbushur me mbushje të shijshme. Është një pjatë e gjithanshme dhe e shijshme që është e përhapur në kuzhinën turke. Këtu janë disa informacione rreth Gözleme:

1. Brumë: Gözleme zakonisht bëhet nga brumi i yufkës që hapet hollë. Brumi është i butë dhe elastik, gjë që lejon që ai të hapet hollë për të arritur teksturën perfekte.
2. Mbushjet: Gözleme mund të përgatitet me mbushje të ndryshme, të kripura dhe të ëmbla. Disa nga mbushjet më të njohura të shijshme përfshijnë:
   • Peynirli Gözleme: I mbushur me djathë feta ose djathë deleje, shpesh së bashku me barishte të freskëta si majdanoz.
   • Ispanaklı Gözleme: I mbushur me spinaq dhe qepë.
   • Kıymalı Gözleme: I mbushur me mish të grirë të stazhonuar.
   • Patatesli Gözleme: Me mbushje patate.
3. Përgatitja: Brumi hapet hollë dhe më pas lyhet me mbushjen e dëshiruar. Më pas brumi paloset për të mbyllur mbushjen dhe piqet në një tigan të nxehtë ose një skarë të veçantë të sheshtë të quajtur qeskë. Gözleme piqet deri në kafe të artë dhe krokante nga të dyja anët.
4. Shërbejeni: Gözleme zakonisht pritet në trekëndësha ose katrorë dhe shërbehet e nxehtë. Shpesh shërbehet me kos dhe sallatë domate.
5. Variacionet: Përveç gözleme-s së shijshme, ka edhe variacione të ëmbla të mbushura me përbërës të tillë si Nutella, sheqer dhe arra. Këto zakonisht shërbehen si ëmbëlsirë ose meze të lehtë.
6. Popullariteti: Gözleme është jashtëzakonisht popullor në kuzhinën turke dhe përgatitet në shumë restorante, tezga në rrugë dhe në shtëpi. Është një rostiçeri, meze ose pjatë kryesore e njohur.

Gözleme është një pjatë e gjithanshme dhe e shijshme që kombinon shijet e kuzhinës turke në një mënyrë të thjeshtë dhe të shijshme. Është gjithashtu një rostiçeri popullor në lëvizje dhe është gjerësisht i disponueshëm në tregje dhe tezga rrugore në Turqi.

13. Menemen

“Menemen” është një pjatë e njohur turke dhe një lloj pjate me vezë që e ka origjinën në kuzhinën turke. Është veçanërisht i popullarizuar në mëngjes dhe mëngjes i vonë, por mund të shijohet edhe në periudha të tjera të ditës. Këtu janë disa informacione për Menemen:

Përbërësit:

• vezë: Menemen është me bazë vezësh, zakonisht duke përdorur dy ose më shumë vezë për racion.
• Domate: Domatet e freskëta janë një përbërës kryesor në Menemen. Zakonisht priten në kubikë ose priten trashë.
• Paprika jeshile: Specat jeshil priten në shirita ose unaza të holla dhe janë një përbërës i rëndësishëm në aromën dhe strukturën e gjellës.
• Qepë: Qepët i japin një shije të këndshme menemenit dhe zakonisht priten në feta hollë.
• Erëza: Menemeni është i kalitur shpesh me erëza të tilla si paprika e kuqe (pul biber), piper i zi dhe herë pas here qimnon.
• Vaj: Pjata skuqet në vaj, zakonisht vaj ulliri, për të zier përbërësit dhe për t'i dhënë shije.
• Fakultativ: Ndonjëherë barishtet e freskëta si majdanozi ose speci djegës jeshil i freskët shtohen për t'i shtuar shije gjellës.

Përgatitja:

1. Fillimisht qepët skuqen në vaj derisa të jenë të tejdukshme.
2. Më pas shtohen specat jeshil të prerë në kubikë dhe gjithashtu skuqen shkurt.
3. Domatet e prera në kubikë shtohen në tigan dhe përzihen me përbërësit e tjerë. Ata duhet të ziejnë ngadalë derisa të jenë të buta dhe të lëngshme.
4. Vezët rrihen mbi domatet dhe specat dhe trazohen lehtë derisa të ngurtësohen. Ndonjëherë vezët përzihen lehtë përpara se të shtohen.
5. Erëza si pul biber dhe piper i zi shtohen në varësi të preferencës.
6. Menemen zakonisht shërbehet i nxehtë, shpesh direkt nga tigani, me bukë pite të freskët ose baguette.

Variacionet: Menemen mund të ndryshojë pak në varësi të rajonit dhe shijes personale. Disa njerëz shtojnë sucuk turk (sallam me hudhër pikante) ose djathë feta për t'i shtuar shije gjellës.

Menemeni është një pjatë e përzemërt dhe e shijshme që është e përhapur në Turqi. Është një zgjedhje popullore për një mëngjes tradicional turk, por mund të shijohet edhe me vakte të tjera të ditës.

Mezze: Bota shumëngjyrëshe e starterëve turk

Fillestarët, pjatat anësore dhe mezzetë turke janë një përzgjedhje e pasur e pjatave të shijshme që shpesh fillojnë një vakt turk ose shërbehen si meze të lehtë. Këtu janë disa meze, pako dhe meze të njohura turke:

14. Ezme

“Ezme” është një meze ose pjatë anësore e njohur turke e bërë me domate të freskëta, speca, qepë, hudhër dhe erëza. Është një sallatë ose dip e nxehtë, pikante, e cila shpesh shërbehet me mish të pjekur në skarë ose si pjatë anësore për gatime të ndryshme turke. Këtu është një përshkrim i shkurtër i Ezme:

Përbërësit:

• Domatet: Domatet e pjekura zakonisht priten në kubikë ose pure dhe formojnë bazën e Ezme.
• Paprika: Specat jeshilë ose të kuq priten në kubikë të imët dhe i shtojnë një ëmbëlsi të lehtë dhe një teksturë të këndshme gjellës.
• Qepët: Qepët zakonisht priten shumë imët, duke shtuar një shtresë shtesë shije dhe nxehtësie.
• Hudhra: Hudhra e grirë i jep Ezmes një prekje pikante. Shuma mund të ndryshojë në varësi të preferencave tuaja.
• Erëzat: Erëzat përfshijnë pul biber (piper i kuq), sumac, qimnon, lëng limoni dhe vaj ulliri. Këta përbërës i japin Ezmes erëzën dhe pikantën karakteristike.
• Majdanozi: Majdanozi i freskët shpesh copëtohet dhe shtohet në Ezme për t'i dhënë një shije dhe ngjyrë të freskët.

Përgatitja:

1. Domatet, specat, qepët dhe hudhrat grihen ose bëhen pure shumë imët dhe vendosen në një tas.
2. Erëzat si pul biber, sumac dhe qimnon shtohen dhe përzihen mirë.
3. Lëngu i limonit dhe vaji i ullirit përfshihen për të arritur një konsistencë të këndshme.
4. Për të rrumbullakosur gjellën shtohet majdanoz i freskët i grirë.
5. Ezme zakonisht shërbehet e ftohtë dhe mund të shijohet si dip me bukë pita ose si pjatë anësore me mish të pjekur në skarë.

Ezme është i njohur për pikante freskuese dhe aromën komplekse. Është një meze e njohur në kuzhinën turke dhe një domosdoshmëri për adhuruesit e shijeve pikante.

15. Kos

Kosi është një ushqim i gjithanshëm dhe i shëndetshëm që luan një rol të rëndësishëm në kuzhinën turke. Këtu janë disa informacione rreth kosit në kuzhinën turke:

Përgatitja e jogurtit: Në Turqi, jogurti tradicionalisht prodhohet nga qumështi dhe kulturat e kosit. Qumështi i freskët nxehet dhe më pas ftohet përpara se të fermentohet me kultura jogurti të gjalla (Streptococcus thermophilus dhe Lactobacillus bulgaricus). Ky proces i jep kosit shijen dhe konsistencën karakteristike.

Llojet e jogurtit: Ekzistojnë lloje të ndryshme të kosit në kuzhinën turke, duke përfshirë:

• kos: Ky është kosi klasik që shpesh shërbehet si pjatë anësore ose dip. Është kremoze dhe me shije pak të thartë.
• Kos i ëmbël: Ky është një version më i trashë dhe më kremoz i kosit, i ngjashëm me kosin grek. Shpesh hahet si ëmbëlsirë me mjaltë ose fruta.
• Dhallë: Ayran është një pije freskuese e bërë nga kos, ujë dhe pak kripë. Shpesh shërbehet me pjata pikante për të shuar etjen.
• Yoğurtlu Çorba: Në disa supa dhe zierje, kosi përdoret si një përbërës për të shtuar kremin dhe aromën.

Përdorimi i jogurtit: Kosi është jashtëzakonisht i gjithanshëm në kuzhinën turke dhe përdoret në shumë pjata, duke përfshirë:

• Si një pjatë anësore për mish të pjekur në skarë dhe qebap.
• Si një dip për bukë të sheshtë, perime ose pjata meze si humus dhe ezme.
• Si një përbërës në supa, salca dhe salcë.
• Si bazë për ëmbëlsirat si bakllava dhe kos me mjaltë dhe arra.

Kosi nuk është vetëm i shijshëm, por edhe i shëndetshëm. Është i pasur me proteina, kalcium dhe baktere probiotike që mund të promovojnë shëndetin e zorrëve.

Në kuzhinën turke, kosi është një përbërës i domosdoshëm i shumë pjatave dhe vlerësohet si në përgatitjet e shijshme ashtu edhe në ato të ëmbla. Është një shenjë dalluese e kuzhinës turke dhe shijohet nga vendasit dhe turistët.

16. Kasar Peyniri

Djathi Kaşar është një djathë i njohur në kuzhinën turke dhe ka një rol të rëndësishëm në shumë gatime tradicionale turke. Këtu janë disa informacione për djathin Kaşar:

Bërja e djathit Kaşar: Djathi Kaşar është bërë nga qumështi i lopës, por mund të bëhet edhe nga qumështi i deleve ose i dhisë. Qumështi fillimisht pasterizohet dhe më pas shtohen bakteret e acidit laktik dhe mullëza për t'u trashur dhe fermentuar. Pas mpiksjes, masa e djathit pritet për të ndarë hirrën nga gjiza e djathit. Më pas gjiza kriposet dhe shtypet në kallëpe për të arritur konsistencën e dëshiruar. Djathi më pas plaket për periudha të ndryshme kohore, në varësi të nivelit të pjekjes së dëshiruar.

Llojet e djathit Kaşar: Ekzistojnë lloje të ndryshme të djathit Kaşar duke përfshirë:

• Beyaz Kasar: Ky është djathi klasik i bardhë Kaşar, i cili ka një shije të butë dhe përdoret shpesh si djathë tavoline ose për gratinim.
• Orgü Peynir: Ky është një varietet djathi Kaşar i bërë duke gërshetuar fijet e djathit. Ka një strukturë të fortë dhe shpesh pritet në shirita dhe hahet si meze.
• Kasar Peyniri: Ky është një version i tymosur i djathit Kaşar që ka një aromë tymi dhe shije më të thellë. Përdoret shpesh në kuzhinën turke për aromë të shtuar.
• Ezine Kaşarı: Ky është një emërtim i mbrojtur i origjinës për djathin Kaşar të prodhuar në rajonin Ezine të Turqisë. Është veçanërisht kremoze dhe aromatike.

Përdorimet e djathit Kaşar: Djathi Kaşar ka shumë përdorime në kuzhinën turke, duke përfshirë:

• Si djathë tavoline, i servirur me bukë, domate dhe ullinj.
• Për gratinim në tava, pide (bukët turke) dhe börek (makarona të mbushura).
• Si mbushje sanduiçesh dhe tostesh.
• Të grira mbi pica ose makarona për aromë të shtuar.
• Si një meze të lehtë në formën e Örgü Peynir.

Djathi Kaşar është i njohur për aromën e tij të butë, kremoze dhe shkathtësinë në kuzhinën turke. Ai plotëson shumë pjata dhe është i popullarizuar si nga vendasit ashtu edhe nga turistët.

17.Sarma

“Sarma” është një pjatë tradicionale turke që është shumë e njohur në kuzhinën turke. Janë gjethe rrushi të mbushura me oriz ose bulgur, shpesh të përgatitura me mish të grirë, qepë, erëza dhe barishte të ndryshme. Sarma njihet me emra të ndryshëm në rajone të ndryshme të Turqisë dhe në vende të tjera të Lindjes së Mesme dhe Mesdheut.

Këtu janë disa informacione për Sarma:

Përbërësit:

• Gjethet e rrushit: Gjethet marinohen në shëllirë dhe shërbejnë si këllëf për mbushjen.
• Oriz ose Bulgur: Kjo formon bazën e mbushjes dhe shpesh përzihet me qepë, paste domate dhe erëza.
• Mishi i bluar: Mishi i bluar, zakonisht viçi ose qengji, mund të shtohet në mbushje për të dhënë shije dhe proteina shtesë.
• Qepë: Në mbushje përdoren shpesh qepë të copëtuara.
• Erëzat: Erëzat tipike janë piper, pluhur paprika, qimnon dhe kripë.
• Barishtet: Barishtet e freskëta si majdanozi, kopra ose nenexhiku shpesh shtohen për të shtuar aromë dhe freski.
• Lëng limoni: Lëngu i limonit hidhet shpesh mbi sarmë për t'i dhënë një shije limoni.

Përgatitja: Gjethet e rrushit zihen në ujë me kripë për t'i zbutur dhe për të zvogëluar shijen e tyre të kripur. Mbushja përgatitet duke përzier orizin ose bulgurin me përbërësit e tjerë. Çdo gjethe rrushi mbushet me një pjesë të vogël të mbushjes dhe më pas rrotullohet për të formuar pako të vogla. Paketat e sarmës renditen në një tenxhere dhe mbulohen me ujë ose lëng mishi. Më pas gatuhen derisa mbushja të jetë gatuar dhe gjethet e rrushit të zbuten.

Sarma shpesh shërbehet si meze ose pjatë anësore, por mund të jetë edhe pjatë kryesore më vete. Mund të shërbehet i ngrohtë ose në temperaturën e dhomës dhe shpesh lyhet me lëng limoni për të shtuar një shije freskuese.

Sarma është një pjatë tradicionale që është shumë e njohur në ngjarje dhe festime sociale në Turqi. I njohur për kombinimin e tij të shijshëm të gjetheve të buta të rrushit dhe mbushjes së shijshme, është një element kryesor në kuzhinën turke.

18. Cacık

“Cacık” është një supë freskuese me kos ose dip kos që përdoret gjerësisht në kuzhinën turke. Është bërë nga kos, ujë dhe erëza të ndryshme dhe është veçanërisht i popullarizuar në ditët e nxehta të verës. Këtu janë disa informacione për Cacık:

Përbërësit:

• Kosi: Cacık bëhet kryesisht nga kosi. Tradicionalisht, përdoret kos i bërë nga qumështi i deleve ose qumështi i lopës.
• Uji: Uji shtohet për të holluar konsistencën dhe për ta bërë supën ose zhytjen më freskuese.
• Hudhra: Hudhra e grirë ose e shtypur shtohet në cacık për t'i dhënë shijen e saj karakteristike të hudhrës.
• Kastravecat: Kastravecat priten në kubikë ose feta të vogla dhe shtohen në cacık për të dhënë freski dhe thërrime.
• Nenexhiku dhe kopra: Nenexhiku i freskët dhe kopra grihen dhe shtohen si erëza dhe aromatizues.
• Kripë: Erëzave i shtohet kripa.
• Vaji i ullirit: Vaji i ullirit mund të hidhet mbi sipërfaqen e cacık për të shtuar aromë dhe shkëlqim.
• Lëng limoni ose uthull: Një spërkatje me lëng limoni ose uthull mund të përdoret për aciditet shtesë.

Përgatitja: Përgatitja e cacık është e lehtë. Kosi hollohet me ujë derisa të arrihet konsistenca e dëshiruar. Më pas shtohen kastravecat e grira, hudhrat dhe barishtet dhe gjithçka përzihet mirë. Supa ose dip është i kalitur me kripë dhe mund të kalohet me një spërkatje me lëng limoni ose uthull. Para se ta servirni, vaji i ullirit hidhet shpesh mbi sipërfaqen e cacikut për një përfundim me shkëlqim.

Si të përdorni Cacık: Cacık mund të shërbehet si një meze freskuese, pjatë anësore ose dip. Shkon mirë me mishrat e pjekur në skarë, qebapët, pide (brekë turke) dhe ushqime të tjera të shijshme. Mund të shërbehet gjithashtu si një supë e lehtë në një tas dhe është veçanërisht e popullarizuar në ditët e ngrohta të verës.

Cacık është i njohur për shijen e tij freskuese dhe efektin freskues, i përsosur për të shuar etjen dhe për të freskuar qiellzën. Është një pjatë klasike e kuzhinës turke dhe e shijojnë vendasit dhe turistët.

19. Imam Bayildi

"İmam Bayıldı" është një pjatë popullore turke e bërë nga patëllxhan i zier (patëllxhan). Emri "İmam Bayıldı" përkthehet si "Imamit i ra të fikët" dhe supozohet se i referohet natyrës së shijshme të gjellës, për të cilën thuhet se i kishte rënë të fikët një Imami kur e provoi për herë të parë. Këtu janë disa informacione për Imam Bayıldı:

Përbërësit:

• Patëllxhani (Patëllxhani): Përbërësi kryesor në İmam Bayıldı është patëllxhani, i cili shpesh pritet në feta hollë ose përgjysmohet për së gjati.
• Qepët: Qepët grihen dhe përdoren në përgatitje.
• Hudhra: Hudhra e grirë i jep një shije të këndshme gjellës.
• Domatet: Domatet priten në kubikë dhe shërbejnë si një përbërës i rëndësishëm i salcës.
• Paprika: Paprika mund të shtohet për t'i dhënë gjellës një pikante të lehtë.
• Vaji i ullirit: Vaji i ullirit përdoret bujarisht në përgatitje dhe i jep pjatës shijen e pasur.
• Erëzat: Erëzat zakonisht përfshijnë kripë, piper, paprika dhe nganjëherë qimnon.
• Majdanozi: Majdanozi i freskët përdoret shpesh si garniturë.

Përgatitja: Fetat ose gjysmat e patëllxhanit skuqen ose piqen në vaj ulliri derisa të zbuten dhe të marrin ngjyrë kafe të artë. Ndërkohë përgatitet një salcë nga qepa, hudhra, domatet dhe specat. Kjo salcë aromatizohet dhe hidhet mbi patëllxhanë. Më pas gjella zihet ngadalë derisa shijet të shkrihen dhe patëllxhani të zbutet.

Shërbyer Imam Bayıldı: Shpesh shërbehet në temperaturën e dhomës ose pak i ftohtë, İmam Bayıldı mund të shërbehet si meze ose pjatë kryesore. Është veçanërisht i popullarizuar me ngrënësit vegjetarianë dhe vegan sepse nuk ka produkte shtazore. Mund të hahet vetëm ose me bukë, oriz ose bulgur.

Kjo pjatë është e njohur për shijen e saj të pasur dhe strukturën delikate të patëllxhanit. Është një pjatë e njohur në kuzhinën turke dhe e shijojnë si vendasit ashtu edhe vizitorët e huaj.

20. Mercimek Köfte

"Mercimek Köfte" është një pjatë e njohur turke e bërë nga thjerrëzat e kuqe dhe bulguri (drithërat e grurit). Është një lloj zëvendësuesi i mishit të grirë vegjetarian që është shumë i popullarizuar në kuzhinën turke për shkak të shijeve pikante dhe të këndshme. Këtu janë disa informacione rreth Mercimek Köfte:

Përbërësit:

• Thjerrëzat e kuqe: Thjerrëzat e kuqe janë përbërësi kryesor në Mercimek Köfte dhe gatuhen dhe më pas bëhen pure.
• Bulguri: Bulguri është një tjetër përbërës i rëndësishëm dhe zhytet në ujë të vluar që të fryhet.
• Qepët: Qepët grihen imët dhe përdoren në përgatitje.
• Pasta e domates: Pasta e domates i jep ngjyrë dhe shije gjellës.
• Erëzat: Erëzat zakonisht përfshijnë paprikën, qimnon, pul biber (piper i kuq), kripë dhe piper.
• Hudhra: Hudhra e grirë i shton një shije shtesë gjellës.
• Limoni: Lëngu i limonit shtohet për të dhënë freski dhe aciditet.
• Majdanozi: Majdanozi i freskët grihet dhe përdoret si garniturë.

Përgatitja: Përgatitja e Mercimek Köfte përfshin gatimin e thjerrëzave të kuqe, njomjen e bulgurit dhe përgatitjen e një përzierje erëzash me paste domate, erëza dhe lëng limoni. Thjerrëzat e gatuara dhe bulguri i njomur përzihen me përzierjen e erëzave dhe qepëve të grira. Hudhra shtohet për të dhënë aromë shtesë. Më pas masa përzihet dhe formohet në toptha ose toptha të vegjël.

Shërbyer Mercimek Köfte: Shpesh shërbehet i ftohtë ose në temperaturë dhome, Mercimek Köfte është një meze ose meze e lehtë e njohur. Mund të shërbehet në gjethe marule ose lakra jeshile dhe të zbukurohet me copa limoni. Zakonisht hahet me bukë të rrafshët ose pide (turqisht bukë e sheshtë).

Mercimek Köfte është jo vetëm e shijshme por edhe e shëndetshme pasi është e pasur me proteina dhe fibra. Është një opsion vegjetarian dhe vegan që vlerësohet shumë në kuzhinën turke dhe shpesh shërbehet në ngjarje sociale dhe tubime familjare.

21. Kabak Ciçegi Dolması

“Kabak Çiçeği Dolması” është një pjatë tradicionale turke në të cilën lulet e kungujve (Kabak Çiçeği) mbushen me një mbushje pikante dhe më pas gatuhen. Kjo pjatë përgatitet shpesh në pranverë dhe verë kur lulet e buta të kungujve janë në dispozicion. Këtu janë disa informacione rreth Kabak Çiçeği Dolması:

Përbërësit:

• Lulet e kungujve: Në këtë pjatë përdoren lulet e bimëve të reja të kungujve.
• Orizi: Orizi është përbërësi kryesor për mbushjen dhe zakonisht gatuhet paraprakisht.
• Qepët: Qepët grihen dhe përdoren në mbushje.
• Domatet: Pasta e domates ose domate të freskëta përdoren shpesh për aromë dhe cilësi.
• Erëzat: Erëzat zakonisht përfshijnë paprikën, qimnon, pul biber (piper i kuq), kripë dhe piper.
• Limoni: Lëngu i limonit shtohet për të dhënë freski dhe aciditet.
• Hudhra: Hudhra e grirë i shton një shije të këndshme mbushjes.
• Barishtet: Barishtet e freskëta si majdanozi ose nenexhiku copëtohen dhe shtohen si erëza dhe aromatizues.

Përgatitja: Lulet e kungujve pastrohen me kujdes dhe hiqen pistilet e brendshme dhe stamenet. Më pas mbushen me mbushjen e përgatitur me oriz dhe mbyllen me kujdes majat e luleve. Lulet e mbushura të kungujve vendosen në një tigan, derdhen me ujë ose lëng mishi dhe zihen në zjarr të ngadaltë derisa mbushja e orizit të jetë e butë dhe lulet të zbuten.

Shërbyer Kabak Çiçeği Dolması: Kabak Çiçeği Dolması shpesh shërbehet në temperaturën e dhomës ose pak i ftohtë dhe mund të shërbehet si meze ose pjatë anësore. Është një pjatë freskuese dhe sezonale që funksionon mirë si një rostiçeri verore ose si pjesë e një tavoline më të madhe meze.

Kjo pjatë njihet për shijen e saj delikate dhe strukturën delikate të luleve të kungujve. Është një shembull i kuzhinës së larmishme dhe të shijshme turke, duke ofruar shumë variacione rajonale dhe përbërës sezonalë. Kabak Çiçeği Dolması vlerësohet si nga vendasit ashtu edhe nga vizitorët.

22. Kastor Dolma

“Dolma Biber” është një pjatë e njohur turke në të cilën specat (biber) mbushen me një mbushje pikante orizi ose mishi dhe më pas zihen ose piqen. Dolma Biber mund të përgatitet në variacione të ndryshme, si një pjatë vegjetariane me oriz dhe erëza dhe me mbushje mishi, e cila shpesh përbëhet nga mish i grirë. Këtu janë disa informacione rreth Dolma Beaver:

Përbërësit:

• Paprika (Biber): Për Dolma Biber përdoren lloje të ndryshme specash, duke përfshirë specat jeshil, të kuq ose të verdhë. Specat pastrohen dhe përgatiten për t'u mbushur.
• Orizi: Orizi është një përbërës kryesor i zakonshëm për versionin vegjetarian të Dolma Biber. Në disa receta mund të përdoret gjithashtu bulgur ose një përzierje orizi dhe bulguri.
• Mishi (opsionale): Versioni i mishit shpesh përdor mish të bluar, shpesh mish qengji ose viçi, të përzier me erëza dhe qepë.
• Qepët: Qepët grihen dhe përdoren në mbushje.
• Erëzat: Erëzat zakonisht përfshijnë paprikën, qimnon, pul biber (piper i kuq), kripë, piper dhe ndonjëherë nenexhik ose majdanoz.
• Pasta e domates: Pasta e domates ose domate të freskëta përdoren shpesh për aromë dhe cilësi.
• Hudhra: Hudhra e grirë i shton një shije të këndshme mbushjes.

Përgatitja: Specat përgatiten dhe pastrohen. Më pas përgatitet mbushja, qoftë me oriz apo përzierje mishi të përzier me erëza dhe qepë. Specat mbushen me mbushje dhe më pas vendosen në një tenxhere. Në varësi të recetës, mbulohen me salcë domate ose lëng mishi dhe zihen ose piqen derisa specat të zbuten dhe mbushja të jetë gatuar.

Shërbyer Dolma Biber: Dolma Biber shpesh shërbehet në temperaturën e dhomës ose pak e ftohur dhe mund të shërbehet si meze ose pjatë kryesore. Është një pjatë e përzemërt dhe pikante që vlerësohet shumë në kuzhinën turke dhe shpesh shërbehet në ngjarje sociale dhe takime familjare.

Ka shumë variacione të pjatave të dolmave në kuzhinën turke, nga dolma biber deri te gjethet e rrushit (dolma yaprak) dhe lulet e kungujve (kabak Çiçeği dolması). Çdo rajon në Turqi mund të ketë versionin e vet të dolmës, dhe ka shumë mënyra për të përgatitur këtë pjatë.

23. Közlenmiş Patlıcan

"Közlenmiş Patlıcan" është një pjatë e shijshme turke në të cilën patëllxhani (patlıcan) piqet në skarë ose piqet për t'i dhënë një aromë tymi dhe më pas bëhet një pjatë e shijshme anësore ose dip. Termi "közlenmiş" i referohet pjekjes ose pjekjes së ushqimit në skarë mbi një flakë të hapur ose qymyr, i cili krijon një shije dhe aromë unike. Këtu janë disa informacione rreth Közlenmiş Patlıcan:

Përbërësit:

• Patëllxhan (Patlıcan): Zakonisht për këtë gjellë përdoret patëllxhani. Ato lahen dhe piqen ose piqen në skarë pa lëkurë.
• Hudhra: Hudhra e grirë shtohet për të përmirësuar aromën dhe shijen.
• Limoni: Lëngu i limonit përdoret për të shtuar freski dhe aciditet.
• Vaji i ullirit: Vaji ekstra i virgjër i ullirit përdoret shpesh për t'i shtuar një shije të pasur patëllxhanëve të pjekur në skarë.
• Erëzat: Erëzat zakonisht përfshijnë kripë, piper dhe nganjëherë paprika ose pul biber (piper i kuq) për pak nxehtësi.
• Majdanozi: Majdanozi i freskët grihet dhe shtohet si garniturë.

Përgatitja: Patëllxhanët lahen mirë dhe më pas piqen ose piqen në skarë mbi flakë të hapur ose në skarë derisa lëkura të jetë e zezë dhe e djegur dhe pjesa e brendshme të jetë e butë. Më pas vendosen në një tas të mbuluar me kapak që të ftohen dhe të hiqen lehtësisht nga lëkura. Më pas mishi i patëllxhanit i pjekur grihet ose bëhet pure me pirun dhe përzihet me përbërësit e mbetur si hudhra, lëng limoni, vaj ulliri dhe erëza.

Shërbyer Közlenmiş Patlıcan: Shpesh i shërbyer si meze ose pjatë anësore, Közlenmiş Patlıcan mund të shijohet i ftohtë ose në temperaturë dhome. Mund të shërbehet në bukë të sheshtë ose si një dip për gatime të tjera. E njohur për shijen e tymit dhe strukturën kremoze, kjo pjatë vlerësohet shumë në kuzhinën turke.

Közlenmiş Patlıcan është një pjatë e njohur në kuzhinën mesdhetare dhe të Lindjes së Mesme dhe shpesh shërbehet me meze të tjera si humus, tzatziki dhe ullinj. Është një trajtim i shijshëm për adhuruesit e patëllxhanëve dhe një shtesë e shkëlqyeshme për një tavolinë meze.

24. Sigara Böregi

"Sigara Böreği" është një ushqim i njohur turk me gishta, në të cilin brumi i hollë yufka mbushet me një mbushje pikante, rrotullohet dhe më pas skuqet ose piqet. Emri "Sigara Böreği" fjalë për fjalë do të thotë "puro börek" dhe i referohet formës cilindrike që të kujton një puro. Kjo pjatë është e zakonshme në kuzhinën turke dhe shpesh shërbehet si meze, rostiçeri ose ushqim me gishta. Këtu janë disa informacione rreth Sigara Böreği:

Përbërësit:

• Brumë Yufka: Yufka është një brumë shumë i hollë, i ngjashëm me brumin filo. Zakonisht shitet në formë katrore dhe pritet në shirita për Sigara Böreği.
• Mbushja: Mbushja për Sigara Böreği mund të ndryshojë në varësi të shijes, por zakonisht përbëhet nga një përzierje djathi deleje (beyaz peynir) ose feta, barishte të copëtuara si majdanoz ose kopër, vezë, hudhër dhe erëza.
• Vaji: Vaji vegjetal si vaji i lulediellit përdoret për tiganisje ose pjekje.

Përgatitja: Përgatitja e Sigara Böreği-t fillon me vendosjen e mbushjes në shiritat e yufkës dhe më pas duke i rrotulluar në role të vogla cilindrike. Skajet zakonisht lyhen me larjen e vezëve për të mbyllur rrotullat. Më pas roletat skuqen në vaj të nxehtë ose piqen në furrë derisa të marrin ngjyrë kafe të artë dhe të bëhen krokante.

Shërbyer Sigara Böreği: Sigara Böreği zakonisht shërbehet e nxehtë dhe mund të shijohet vetëm ose me kos, salcë domate ose ayran (një pije freskuese e jogurtit). Është një meze e lehtë e njohur në kuzhinën turke dhe shpesh shërbehet në festa, evente ose si meze në restorante.

Kombinimi i brumit krokant dhe mbushjes së shijshme e bën Sigara Böreği një kënaqësi për shqisat. Është e lehtë për t'u shijuar dhe vlerësuar nga njerëz të të gjitha moshave. Sigara Böreği është një pjatë e gjithanshme që mund të përshtatet lehtësisht me shije të ndryshme dhe ka edhe versione vegjetariane pa mish.

25. Tursu

"Turşu" është termi turk për perimet turshi që ruhen në shëllirë ose uthull për t'i ruajtur dhe aromatizuar. Në kuzhinën turke, perimet turshi janë një pjatë e rëndësishme anësore dhe shpesh shërbehen si shoqëruese e pjatave kryesore, sanduiçeve ose mezeve. Këtu janë disa informacione rreth Turşu:

Përbërësit: Përbërësit për turşu mund të ndryshojnë në varësi të shijes dhe rajonit, por disa nga perimet turshi më të zakonshme në kuzhinën turke përfshijnë:

1. Lakra e bardhë (Lahana Turşusu): Lakra e bardhë është turshi në shëllirë dhe është një nga variacionet më të njohura të turşu.
2. Kastravecat (Salatalık Turşusu): Kastravecat janë gjithashtu të kripur dhe zakonisht janë krokante dhe freskuese.
3. Paprika (Biber Turşusu): Paprika, shpesh e nxehtë, turshihet në uthull dhe shëllirë dhe i jep turşu-së një notë pikante.
4. Patëllxhan (Patlıcan Turşusu): Patëllxhanët ndonjëherë janë turshi dhe mund të shërbehen në forma të ndryshme si feta ose shirita.
5. Karota (Havuç Turşusu): Karotat turshiten në uthull ose shëllirë dhe ruajnë ngjyrën e tyre të ndritshme portokalli.
6. Lakra (Kara Lahana Turşusu): Lakra e zezë është turshi në disa rajone të Turqisë dhe ka një shije intensive.

Përgatitja: Përgatitja e turşu-së kërkon durim dhe kujdes pasi perimet fillimisht turshiten në shëllirë ose uthull dhe më pas fermentohen për ca kohë për të zhvilluar shijen e dëshiruar. Përgatitja e saktë mund të ndryshojë në varësi të llojit të perimeve, por përgjithësisht perimet marinohen në një enë hermetike me kripë, erëza dhe ujë dhe ruhen në një vend të freskët. Gjatë procesit të fermentimit, shijet zhvillohen dhe perimet bëhen të tharta dhe pikante.

Shërbyer Turşu: Turşu shpesh shërbehet si një pjatë anësore për pjatat e tjera, veçanërisht pjatat me mish dhe sanduiçët. Mund të hahet edhe si një rostiçeri freskuese. Në kuzhinën turke, perimet turshi janë një pjesë e rëndësishme e shumë vakteve, duke ofruar një kontrast të thartë me shijet e tjera.

Turşu është jo vetëm e shijshme, por edhe një mënyrë e mirë për të ruajtur perimet për një kohë të gjatë dhe për të shijuar shijen e perimeve të freskëta kur ato nuk janë të disponueshme jashtë sezonit.

26. Ciğ Köfte

"Çiğ Köfte" është një pjatë popullore turke e bërë nga viçi ose qengji i papërpunuar. Emri “Çiğ Köfte” fjalë për fjalë do të thotë “qoftë i papërpunuar” dhe është një referencë për përgatitjen tradicionale të gjellës, në të cilën mishi përpunohet në një mënyrë të veçantë për ta bërë atë të sigurt për konsum pa e gatuar. Këtu janë disa informacione rreth Çiğ Köfte:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë të Çiğ Köfte janë:

1. Mish viçi ose qengji i papërpunuar: Tradicionalisht përdoret mishi i papërpunuar, i grirë ose i grirë në copa shumë të imta. Megjithatë, recetat moderne shpesh përdorin bollgur bullgar gruri (bulgur) në vend të mishit për ta bërë gjellën vegjetariane ose vegane.
2. Gruri bulgur: Bulguri është një produkt i bollgur gruri që bluhet dhe gatuhet paraprakisht. Përdoret në Çiğ Köfte për të përmirësuar strukturën dhe konsistencën e pjatës.
3. Pastë domate: Pasta e domates përdoret së bashku me erëza dhe barishte për t'i dhënë shije dhe ngjyrë Çiğ Köfte.
4. Erëza dhe barishte: Erëzat dhe barishtet e përdorura zakonisht përfshijnë paprikën, pul biber (piper i kuq), qimnon, hudhër, qepë, majdanoz dhe nenexhik.

Përgatitja: Përgatitja e Çiğ Köfte fillon duke përzier mishin (ose bulgurin) me pastën e domates, erëzat dhe barishtet. Kjo kërkon trazim të plotë për të përzier mirë përbërësit. Tradicionalisht, Çiğ Köfte përgatitej duke gatuar me duar, por sot përdoret shpesh një përpunues ushqimi.

Përzierja formohet më pas në toptha të vegjël ose petulla të rrumbullakëta dhe shërbehet në copa të holla buke ose gjethe marule. Shpesh lyhet me lëng limoni dhe shërbehet me perime të freskëta si rrepka, qepë dhe marule.

Shërbyer Çiğ Köfte: Çiğ Köfte shpesh shërbehet në formën e porcioneve të vogla dhe të menaxhueshme që mund të mbështillen me bukë pita për të krijuar një lloj sanduiçi. Gjithashtu shërbehet me perime të freskëta dhe copa limoni për të plotësuar shijen. Çiğ Köfte është një rostiçeri dhe meze e njohur në kuzhinën turke dhe shpesh shijohet në raste dhe ngjarje të veçanta.

Është e rëndësishme të theksohet se kuzhina moderne turke shpesh nuk përdor më mish të gjallë në Çiğ Köfte për të shmangur shqetësimet shëndetësore. Në vend të kësaj, përdoren bulgur ose opsione të tjera vegjetariane që imitojnë shijen dhe strukturën e pjatës tradicionale.

27. Pastırma

“Pastırma” është një specialitet delikat i mishit turk i bërë nga viçi i tharë në ajër. Emri "Pastırma" vjen nga fjala armene "bastirma", që do të thotë "mish i shtypur". Ky specialitet i mishit të tharë në ajër ka një histori të gjatë dhe është i njohur për aromën dhe erëzën e tij intensive. Këtu janë disa informacione për Pastırma:

Prodhimi: Bërja e pastırmasë fillon me mish viçi të cilësisë së lartë, zakonisht nga pjesa e sipërme ose fileto viçi. Mishi fillimisht fërkohet me një përzierje kripe, hudhre, paprika dhe erëza të tjera që i japin aromën karakteristike. Më pas, mishi varet për t'u tharë në ajër për disa javë.

Gjatë procesit të tharjes, mishi shtypet fort për të hequr lagështinë e tepërt dhe për të përqendruar shijet. Pasi të jetë tharë mjaftueshëm, pritet në feta të holla dhe është gati për konsum.

Shija dhe përdorimi: Pastırma ka një shije intensive që mund të jetë e kripur, pikante dhe pak pikante në varësi të erëzave të përdorura. Ka një strukturë të fortë dhe një ngjyrë të kuqe të errët dhe të thellë. Pastırma zakonisht pritet në feta të holla dhe përdoret si majë për sanduiçe, pide (brekë turke) ose pica.

Një mënyrë popullore për të shijuar pastırma është "Pastırma Ekmek", ku feta të holla pastırma vendosen mbi bukë të sheshtë dhe zbukurohen me domate, speca, rukola dhe limon. Kjo pjatë është e zakonshme në Turqi dhe bën një meze të lehtë ose vakt të lehtë.

Blerja dhe ruajtja: Pastırma është në dispozicion në dyqanet turke ushqimore dhe tregjet e specializuara. Kur blini, duhet t'i kushtoni vëmendje cilësisë dhe të kërkoni produkte që vijnë nga prodhues me reputacion. Mund të jetë ose i paketuar me vakum ose i paketuar në qese të veçanta letre dylli.

Për të zgjatur jetëgjatësinë, pastırma duhet të ruhet në një vend të freskët dhe të thatë. Pas hapjes së paketimit, duhet të mbyllet mirë dhe të ruhet në frigorifer.

Pastırma është një delikatesë e shijshme që zë një vend të veçantë në kuzhinën turke dhe vlerësohet nga shumë njerëz në mbarë botën. Shija dhe shkathtësia e tyre unike i bëjnë ato një zgjedhje popullore për sanduiçe, pide dhe pjata të tjera.

28. Pilafi

"Pilaf" (i shkruar edhe si "pilaf") është një pjatë tradicionale me oriz e përgatitur në vende dhe kultura të ndryshme në mbarë botën. Ai e ka origjinën në Lindjen e Mesme dhe është një pjatë e gjithanshme që mund të përgatitet në mënyra të ndryshme. Këtu janë disa informacione rreth pilafit:

Përgatitja: Përbërësit bazë për pilafin janë orizi, uji ose lëngu dhe yndyra (zakonisht vaji ose gjalpi). Orizi skuqet në yndyrë derisa të skuqet lehtë dhe më pas shtohet lëngu. Në varësi të rajonit dhe shijes personale, pilafit mund t'i shtohen përbërës të ndryshëm, duke përfshirë perime, mish, bishtajore, arra, erëza dhe barishte.

Zgjedhja e lëngut ose lëngut mund të ndikojë ndjeshëm në shijen e pilafit. Në disa receta shtohet edhe shafrani ose shafrani i Indisë për t'i dhënë orizit një ngjyrë të verdhë dhe një aromë unike.

Variacionet: Ka variacione të panumërta të pilafit në vende dhe rajone të ndryshme. Ketu jane disa shembuj:

1. Pilafi Persian (Chelow): Një pilaf klasik persian zakonisht i aromatizuar me shafran dhe shpesh i zbukuruar me barberry.
2. Biryani indian: Një pjatë indiane me oriz e bërë shpesh me erëza të tilla si qimnon, kardamom dhe kanellë, si dhe mish ose perime.
3. Pilafi turk: Në kuzhinën turke, pilafi bëhet shpesh me perime ose mish si pulë ose qengji dhe kalohet me erëza si paprika dhe piper.
4. Pilafi grek (Pilafi): Në Greqi, pilafi përgatitet shpesh me salcë domate dhe erëza si rigon dhe kanellë.
5. Pilafi i Azisë Qendrore (Plov): Në Azinë Qendrore, veçanërisht në vende të tilla si Uzbekistani dhe Taxhikistani, pilafi është një pjatë kryesore tradicionale e bërë me mish, oriz, karrota dhe qepë.

Shërbejeni: Pilafi mund të shërbehet si pjatë e pavarur ose si pjatë anësore. Shpesh zbukurohet me barishte të freskëta, kos ose salca si tzatziki. Në shumë kultura, pilafi përgatitet për raste dhe festime të veçanta dhe konsiderohet një shenjë e pasurisë dhe prosperitetit.

Pilafi është një pjatë e gjithanshme dhe e shijshme që shijohet në forma të ndryshme në mbarë botën. Ajo ofron një mori shijesh dhe variacionesh që e bëjnë atë një pjatë popullore në shumë kuzhina të ndryshme.

29. Humusi

"Hummus" është një salcë ose meze e shijshme dhe e gjithanshme që është e zakonshme në kuzhinën e Lindjes së Mesme. Kjo pastë kremoze është bërë nga qiqrat pure dhe e kalitur me erëza të ndryshme, vaj dhe lëng limoni. Këtu janë disa informacione rreth humusit:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë të humusit janë:

1. qiqrat: Qiqrat janë baza e humusit dhe zakonisht përdoren të konservuara ose të thara dhe më pas të gatuara.
2. Tahini: Tahini është një pastë susami që i shton humusit kremin dhe aromën e arrave.
3. lëng limoni: Shtohet lëng limoni i freskët për t'i dhënë humusit një shije të freskët.
4. Hudhra: Një ose më shumë thelpinj hudhër shtohen për një aromë të këndshme.
5. Vaj ulliri: Vaji i ullirit përdoret shpesh për të zbutur humusin dhe për të shtuar aromë shtesë.
6. Erëza: Erëzat si qimnon, paprika dhe kripë shtohen sipas shijes.

Përgatitja: Për të bërë humus, qitni qiqrat, tahinin, lëngun e limonit, hudhrën dhe erëzat në një blender ose procesor ushqimi deri sa të kenë një konsistencë kremoze. Uji mund të shtohet sipas nevojës për të arritur konsistencën e dëshiruar. Humusi më pas vendoset në një tas, lyhet me vaj ulliri dhe zbukurohet me erëza ose barishte shtesë nëse dëshironi.

Shërbejeni: Hummus shpesh shërbehet si një zhytje për bukë të sheshtë ose bukë pita. Mund të përdoret gjithashtu si përhapje për sanduiçe ose mbështjellje. Tradicionalisht, humusi zbukurohet me pak vaj ulliri dhe një majë paprika. Perimet e freskëta si karotat, kastravecat dhe specat janë gjithashtu shtesa të njohura të humusit.

Humusi nuk është vetëm i shijshëm, por edhe i shëndetshëm. Është i pasur me proteina, fibra, vitamina dhe minerale dhe për këtë arsye është një zgjedhje e mirë për një dietë të ekuilibruar. Hummus është gjithashtu një opsion i njohur vegan dhe vegjetarian sepse nuk përmban asnjë produkt shtazor.

Vitet e fundit, humusi është bërë gjithnjë e më popullor në mbarë botën dhe vlerësohet jo vetëm në kuzhinën e Lindjes së Mesme, por edhe në shumë tradita të tjera të kuzhinës. Është një ëmbëlsirë e gjithanshme dhe e shijshme që është e lehtë për t'u bërë në shtëpi.

30. Zeytinyağli Domates Dolmasi

“Zeytinyağlı Domates Dolması” është një meze e shijshme turke ku domatet mbushen me një mbushje orizi pikante dhe zihen në vaj ulliri. Kjo pjatë është një pjesë e njohur e kuzhinës turke dhe shpesh shërbehet si meze ose pjatë anësore. Këtu janë disa informacione në lidhje me të:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë për Zeytinyağlı Domates Dolması janë:

1. Domate: Domate të mëdha, të pjekura përdoren për këtë pjatë dhe zbrazen për të lënë vend për mbushjen.
2. Oriz: Për mbushje përdoret oriz me kokërr të mesme. Së pari duhet larë dhe kulluar.
3. Qepë: Qepët grihen imët dhe kaurdisen në vaj ulliri për t'i dhënë shije mbushjes.
4. Erëza: Për mbushjen përdoren erëza si nenexhiku, majdanozi, mente, kripë dhe piper.
5. lëng limoni: Shtohet lëng limoni i freskët për t'i dhënë gjellës një shije freskuese.
6. Vaj ulliri: Vaji i ullirit ekstra i virgjër përdoret bujarisht për të zier domatet dhe për t'u dhënë atyre një shije të pasur.

Përgatitja: Për të përgatitur Zeytinyağlı Domates Dolması, domatet hapen duke i prerë pjesën e sipërme dhe duke hequr me kujdes pjesën e brendshme me një lugë. Mbushja është bërë nga orizi i larë, qepë të copëtuara, barishte të freskëta, erëza dhe lëng limoni. Më pas me këtë mbushje mbushen domatet.

Domatet e mbushura vendosen në një tenxhere, derdhen me vaj ulliri dhe zihen ngadalë derisa të zbuten dhe mbushja të zihet. Gjatë zierjes, domatet thithin shijen e vajit të ullirit dhe mbushjes dhe bëhen të buta dhe aromatike.

Shërbejeni: Zeytinyağlı Domates Dolması zakonisht shërbehet në temperaturë dhome ose pak i ftohtë. Mund të shijohet vetëm ose si pjatë e dytë e pjatave të tjera turke. Shpesh zbukurohet me një spërkatje barishtesh të freskëta të copëtuara ose feta limoni për të përmirësuar shijen.

Kjo pjatë është jo vetëm e shijshme por edhe e shëndetshme pasi përmban shumë përbërës të freskët dhe vaj ulliri. Është një zgjedhje popullore në kuzhinën turke dhe shpesh shërbehet në darka familjare dhe raste festive.

31. Zeytinyağlı Barbunya

"Zeytinyağlı Barbunya" është një pjatë klasike turke e bërë me fasule të freskëta borlotti të ziera në vaj ulliri dhe të kalitura me erëza dhe barishte. Kjo pjatë i përket kategorisë së pjatave “Zeytinyağlı”, që do të thotë se përgatitet me vaj ulliri dhe shpesh shërbehet si meze apo si pjatë anësore. Këtu janë disa informacione në lidhje me të:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë për Zeytinyağlı Barbunya janë:

1. Fasule Barbunya: Këto fasule të veçanta borlotti janë zemra e gjellës. Zakonisht përdoren të freskëta dhe duhet të gatuhen para përgatitjes.
2. Qepë: Qepët grihen imët dhe kaurdisen në vaj ulliri për t'i dhënë shije salcës.
3. Hudhra: Hudhra e grirë kaurdiset së bashku me qepët për t'i dhënë një shije të këndshme.
4. Domate: Domatet e pjekura grihen dhe bashkohen me fasulet për të formuar salcën.
5. Erëza: Erëzat si paprika, kripë dhe piper përdoren për shije të shtuar.
6. lëng limoni: Shtohet lëng limoni i freskët për t'i dhënë gjellës një shije freskuese.
7. Vaj ulliri: Vaji ekstra i virgjër i ullirit përdoret bujarisht për të zier fasulet dhe për t'u dhënë atyre një shije të pasur.

Përgatitja: Përgatitja e Zeytinyağlı Barbunya fillon me gatimin e fasuleve të freskëta borlotti. Fasulet zihen derisa të jenë të buta, por ende ruajnë formën e tyre. Ndërkohë qepët dhe hudhrat kaurdisen në vaj ulliri deri në kafe të artë. Më pas shtohen domatet e grira, erëzat dhe lëngu i limonit dhe salca zihet derisa të trashet.

Fasulet e gatuara më pas i shtohen salcës dhe gjithçka zihet lehtë së bashku në mënyrë që shijet të përzihen dhe fasulet të futen mirë.

Shërbejeni: Zeytinyağlı Barbunya zakonisht shërbehet në temperaturë dhome ose pak e ftohur. Mund të shërbehet si meze ose si pjatë anësore. Para se të shërbeni, shpesh zbukurohet me një majë barishte të freskëta ose feta limoni për të përmirësuar shijen.

Kjo pjatë është jo vetëm e shijshme por edhe e shëndetshme pasi përmban shumë përbërës të freskët dhe vaj ulliri. Është një shembull klasik i kuzhinës turke “Zeytinyağlı” dhe shpesh shijohet në darka familjare dhe raste festive.

32. Hajdari

“Haydari” është një meze ose dip i shijshëm turk i bërë me kos, hudhër, barishte të freskëta dhe erëza. Ky dip freskues dhe kremoz shpesh shërbehet si një pjatë anësore për pjatat e ndryshme turke dhe është veçanërisht i popullarizuar me mishin e pjekur në skarë ose si një salcë për bukë të sheshtë ose perime. Këtu janë disa informacione për Haydarin:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë për Haydarin janë:

1. Kos: Kosi është baza e Haydarit dhe ofron një strukturë kremoze. Kuzhina turke zakonisht përdor kos me një përmbajtje më të lartë yndyre për të përmirësuar qëndrueshmërinë.
2. Hudhra: Shtohet hudhra e grirë për shijen e këndshme karakteristike. Sasia mund të ndryshojë në varësi të shijes personale.
3. Barishte të freskëta: Barishtet e freskëta si nenexhiku, majdanozi dhe kopra priten dhe shtohen për të përmirësuar shijen.
4. Erëza: Erëza si kripë dhe piper shtohen për shije.
5. Vaj ulliri: Vaj ulliri ekstra i virgjër zakonisht derdhet mbi sipërfaqen e hajdarit për t'i dhënë një shije të pasur dhe për ta bërë atë tërheqës vizualisht.

Përgatitja: Bërja e Haydarit është e lehtë dhe kërkon vetëm disa hapa. Kosi vendoset në një enë dhe përzihet me hudhrat, barishtet e grira dhe erëzat. Masa përzihet mirë derisa të bëhet kremoze.

Para se të shërbehet, Haydari vendoset në një pjatë dhe lyhet me vaj ulliri. Gjithashtu shpesh zbukurohet me barishte shtesë të copëtuara ose paprika për të përmirësuar shijen dhe paraqitjen.

Shërbejeni: Haydari shpesh shërbehet si meze ose dip dhe shkon mirë me mish të pjekur në skarë, bukë pite ose perime. Mund të shërbehet edhe si pjatë e dytë me gatime të tjera turke si qebap apo lahmacun. Kjo zhytje freskuese është veçanërisht e popullarizuar në ditët e nxehta pasi është e freskët dhe freskuese.

Haydari është një pjatë e njohur në kuzhinën turke dhe shpesh shijohet në ngjarje sociale, darka familjare dhe restorante. Është e lehtë për t'u përgatitur dhe ofron një mënyrë të shijshme për të shijuar shijen e kuzhinës turke.

33. Suçuk

"Sucuk" është një sallam i njohur turk i njohur për aromën e tij intensive dhe aromat pikante. Kjo sallam i tharë në ajër është bërë nga mish viçi i bluar dhe i kalitur me erëza të ndryshme, veçanërisht hudhër dhe paprika. Përzierja më pas futet në zorrë dhe thahet në ajër derisa të jetë e ngurtë. Këtu janë disa informacione rreth Sucuk:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë për sucuk janë:

1. Mishi i grirë: Mishi i grirë është përbërësi kryesor i sucukut dhe zakonisht bëhet nga mishi me cilësi të lartë.
2. Hudhra: Shtohet hudhra e grirë për t'i dhënë sucukut shijen e tij karakteristike.
3. Paprika pluhur: Pluhuri i paprikës, veçanërisht pluhuri i paprikës së nxehtë, përdoret për t'i dhënë sallamit notën e tij pikante.
4. Kripë dhe erëza: Për aromë shtesë përdoren kripë dhe erëza të ndryshme si qimnon, rigon dhe piper.

Përgatitja: Përgatitja e sucukut fillon me përgatitjen e përzierjes së erëzave. Mishi i grirë përzihet mirë me thelpinj hudhre të grirë, pluhur paprika dhe erëza. Përzierja më pas futet në zorrë natyrale dhe pritet në gjatësi të barabarta. Salcicet më pas thahen në ajër për të rritur forcën e tyre dhe për të përqendruar shijet.

Shërbejeni: Sucuku zakonisht pritet në feta të holla dhe skuqet ose piqet në tigan pa vaj shtesë. Shpesh shërbehet si meze ose pjatë anësore dhe shkon shumë me bukë pita, domate dhe tranguj. Suxhuku pikant është gjithashtu një përbërës popullor në pjatat e ndryshme turke, duke përfshirë pide (picë turke), menemen (vezë të fërguara turke) dhe börek (byrek me brumë të mbushur).

Suçuku është shumë i popullarizuar në kuzhinën turke për shkak të shijes së tij intensive dhe shkathtësisë. Është i preferuar në barbekju, pikniqe dhe raste sociale.

34. Tema

“Topik” është një specialitet tradicional turk i bërë nga qiqrat e grimcuara. Kjo përzierje pasurohet me erëza dhe shije të ndryshme dhe formohet në topa të vegjël ose petka. Topiku shërbehet shpesh si meze apo meze në kuzhinën turke. Këtu janë disa informacione për Topik:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë për Topik janë:

1. qiqrat: Qiqrat fillimisht zihen dhe më pas bluhen në një pastë për të formuar bazën e topave.
2. Hudhra: Shtohet hudhra e grirë për t'i dhënë topinës shijen e saj karakteristike.
3. Limoni: Lëngu i freskët i limonit shtohet për aciditet dhe shije.
4. Erëza: Erëza të ndryshme si qimnon, paprika dhe spec i kuq përdoren për t'i shtuar erëza në topikale.
5. Tahini: Tahini, një pastë e bërë nga farat e bluara të susamit, shpesh shtohet për të përmirësuar strukturën dhe shijen.

Përgatitja: Përgatitja e Topikut fillon me gatimin e qiqrave dhe më pas bëhet një pastë nga qiqrat e ziera, hudhrat, lëngu i limonit, erëzat dhe tahini. Kjo pastë më pas formohet në toptha të vegjël dhe ndonjëherë spërkatet me arra të grira ose majdanoz. Topat gjithashtu mund të marinohen në vaj ulliri për shije dhe lagështi të shtuar.

Shërbejeni: Topiku zakonisht shërbehet si meze ose meze dhe shkon shumë me bukë të sheshtë ose pite. Shpesh shërbehet me perime të freskëta si domate, tranguj dhe ullinj. Topat pikantë të qiqrave janë një meze e lehtë e njohur në ngjarje sociale ose si meze në restorante.

Topik është një trajtim i shijshëm dhe i shijshëm në kuzhinën turke dhe shpesh shijohet nga adhuruesit e mezze-ve turke. Është një meze e lehtë e gjithanshme dhe një mënyrë e shkëlqyer për të shijuar shijen e kuzhinës turke.

35. Fava

"Fava" është një pjatë tradicionale turke e bërë nga fasule të thata dhe të qëruara të verdha ose jeshile. Këto fasule gatuhen, bëhen pure dhe mbushen me erëza dhe shije të ndryshme për të formuar një qull ose pure kremoze. Fava shpesh shërbehet si meze ose meze në kuzhinën turke. Këtu janë disa informacione rreth Fava:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë për fava janë:

1. Fasule të thata të ndara: Fasulet e verdha ose jeshile përdoren për fava. Këto zakonisht qërohen para gatimit.
2. Hudhra: Shtohet hudhra e grirë për t'i dhënë favës shijen e saj karakteristike.
3. Vaj ulliri: Vaji ekstra i virgjër i ullirit përdoret shpesh për t'i dhënë favës një cilësi dhe aromë të pasur.
4. Limoni: Lëngu i freskët i limonit shtohet për aciditet dhe shije.
5. Erëza: Erëza të ndryshme si qimnon, paprika dhe spec i kuq përdoren për t'i dhënë shije favës.

Përgatitja: Përgatitja e favës fillon me gatimin e fasuleve të qëruara derisa të zbuten. Pastaj fasulet e ziera bëhen pure për të formuar një pure të lëmuar. Gjatë purejes, hudhra, vaj ulliri, lëng limoni dhe erëza shtohen për të përmirësuar shijen dhe strukturën. Më pas pureja ftohet dhe mund të lyhet me vaj ulliri ose të zbukurohet me barishte të freskëta përpara se ta servirni.

Shërbejeni: Fava zakonisht shërbehet si meze ose meze dhe shkon shumë me bukë të sheshtë ose pita. Shpesh shërbehet me perime të freskëta si domate, tranguj dhe ullinj. Pureja kremoze është një meze e lehtë e njohur në ngjarje sociale ose si meze në restorante.

Fava është një pjatë e shijshme dhe kremoze në kuzhinën turke dhe shpesh shijohet nga adhuruesit e mezze-ve turke. Është një mënyrë e shkëlqyer për të shijuar shijen e kuzhinës turke dhe për të shijuar një meze të shijshme ose pjatë anësore.

36. Midye Dolma

"Midye Dolma" është një pjatë e njohur turke mezze e përbërë nga midhje të mbushura. Këto lëvozhga zakonisht mbushen me një përzierje orizi të kalitur dhe përbërës të ndryshëm aromatikë dhe më pas zihen në avull ose piqen. Midye Dolma është një pjatë e shijshme dhe e shijshme që shpesh shërbehet si meze ose meze. Këtu janë disa informacione për Midye Dolma:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë për Midye Dolma janë:

1. Midhjet: Midhjet e freskëta përdoren për të përgatitur Midye Dolma. Predhat hapen, pastrohen dhe përgatiten për të marrë mbushjen.
2. Oriz: Orizi me kokërr të gjatë zakonisht përdoret dhe pasurohet me erëza dhe shije.
3. Qepë: Qepët e copëtuara shtohen për të përmirësuar shijen dhe strukturën.
4. Majdanoz: Majdanozi i freskët shpesh copëtohet dhe shtohet në mbushje.
5. Erëza: Erëza të ndryshme si piper, paprika dhe mente përdoren për t'i dhënë shije mbushjes.

Përgatitja: Përgatitja e Midye Dolma fillon me përgatitjen e mbushjes. Orizi përzihet me qepë të grira, majdanoz, erëza dhe erëza. Më pas hapen lëvozhgat dhe mbushja vendoset me kujdes në secilën guaskë. Më pas lëvozhgat e mbushura zihen në avull ose piqen derisa të gatuhen dhe mbushja të gatuhet.

Shërbejeni: Midye Dolma zakonisht shërbehet si meze ose meze dhe mund të zbukurohet me copa limoni ose salcë kosi me hudhër. Midhjet shpesh shërbehen me radhë ose në një tas dhe janë një meze e lehtë e njohur në ngjarje sociale ose në restorante me ushqim deti.

Midye Dolma është një specialitet turk i përzemërt dhe i shijshëm që shijohet nga adhuruesit e midhjeve dhe adhuruesit e mezeve turke. Është një mënyrë e shkëlqyer për të përjetuar shijen e kuzhinës turke dhe për të shijuar një meze unike.

37. Saksuka

“Şakşuka” është një pjatë me perime turke e përbërë nga perime të ndryshme të skuqura ose të ziera të shërbyera në një salcë domate pikante. Kjo pjatë është një pjatë anësore ose meze e njohur në kuzhinën turke dhe mund të hahet e ngrohtë ose e ftohtë. Këtu janë disa informacione rreth Şakşuka:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë për Şakşuka janë:

1. Patëllxhan: Patëllxhanët zakonisht priten në kubikë dhe skuqen derisa të zbuten.
2. Paprika: Specat gjithashtu priten në kubikë dhe skuqen.
3. Kungull i njomë: Kungull i njomë gjithashtu mund të pritet në kubikë dhe të skuqet ose zihet.
4. Domate: Domatet janë pjesë përbërëse e salcës së domates që rrethon pjatën.
5. Hudhra: Hudhra e grirë shtohet për t'i dhënë Şakşukës aromën e saj karakteristike.
6. Salce domatesh: Një salcë domate pikante e bërë nga paste domate, erëza dhe erëza.
7. Erëza: Erëza të ndryshme si paprika, qimnon dhe djegës përdoren për t'i dhënë shije salcës.

Përgatitja: Përgatitja e Şakşukës fillon me skuqjen ose zierjen e perimeve të ndryshme derisa të zbuten. Ndërkohë salca e domates përgatitet duke përzier pastën e domates, hudhrën dhe erëzat. Më pas perimet e skuqura ose të ziera përzihen me salcën e domates dhe gjella shërbehet.

Shërbejeni: Şakşuka zakonisht shërbehet si pjatë anësore ose meze dhe mund të hahet e ngrohtë ose e ftohtë. Shkon mirë me brumin ose pitën dhe mund të zbukurohet me barishte të freskëta ose copa limoni.

Şakşuka është një pjatë e shijshme dhe pikante me perime në kuzhinën turke dhe shpesh shijohet nga adhuruesit e mezeve turke. Është një mënyrë e shkëlqyer për të shijuar shijen e kuzhinës turke dhe për të shijuar një pjatë anësore të gjithanshme.

38. Karides Guvec

“Karides Güveç” është një pjatë e njohur turke e bërë nga karkalecat (karides) në një salcë domate pikante. Pjata shërbehet në një enë balte të posaçme që quhet ndryshe edhe güveç dhe piqet derisa karkalecat të jenë lëng dhe salca të jetë aromatike. Këtu janë disa informacione për Karides Güveç:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë për Karides Güveç janë:

1. Karkaleca: Zakonisht përdoren karkaleca të freskëta, me lëvozhgën e hequr dhe zorrët e hequra.
2. Domate: Për përgatitjen e salcës së domates përdoren domate të freskëta ose pastë domate.
3. Qepë: Qepët e copëtuara shtohen për aromë dhe cilësi.
4. Hudhra: Hudhra e grirë përdoret për t'i dhënë gjellës një shije aromatike.
5. Erëza: Erëza të ndryshme si paprika, qimnon dhe spec i kuq përdoren për t'i dhënë shije salcës.
6. Vaj ulliri: Vaji ekstra i virgjër i ullirit përdoret shpesh për të përmirësuar shijen dhe strukturën.

Përgatitja: Përgatitja e Karides Güveç fillon me skuqjen e qepëve dhe hudhrave në vaj ulliri. Më pas shtohen karkalecat dhe skuqen shkurt. Shtohet salca e domates, erëzat dhe pasta e domates dhe gjithçka përzihet mirë. Më pas përzierja vendoset në një enë balte ose enë güveç dhe piqet në furrë derisa karkalecat të jenë zier dhe salca të jetë trashur.

Shërbejeni: Karides Güveç zakonisht shërbehet direkt nga ena prej balte ose tasi i güveçit. Mund të shërbehet me bukë pita të freskët ose oriz dhe shpesh zbukurohet me copa limoni dhe barishte të freskëta.

Karides Güveç është një pjatë e shijshme që mbart shijet e kuzhinës turke. Është një mënyrë e shkëlqyer për të shijuar karkaleca të freskëta dhe për të shijuar salcën e shijshme të domates.

39. Muecver

"Mücver" është një pjatë e njohur turke e bërë nga perime të copëtuara, veçanërisht kunguj të njomë (kabak) ose spinaq (ispanak) dhe erëza të ndryshme. Kjo përzierje formohet në ëmbëlsira të vogla dhe skuqet deri në kafe të artë dhe krokante. Këtu janë disa informacione rreth Mücver:

Përbërësit: Përbërësit kryesorë për Mücver janë:

1. Kungull i njomë ose spinaq: Përdoren gjethe të freskëta kungull i njomë ose spinaq, në varësi të variantit të gjellës që përgatitet.
2. Qepë: Qepët e copëtuara shtohen për të përmirësuar shijen dhe strukturën.
3. vezë: Vezët veprojnë si një agjent lidhës për përzierjen dhe ndihmojnë në mbajtjen e ëmbëlsirave së bashku.
4. Miell: Mielli për të gjitha përdorimet përdoret për të trashur masën dhe për t'i dhënë formë ëmbëlsirave.
5. Erëza: Erëza të ndryshme si qimnon, paprika dhe mente përdoren për t'i dhënë shije përzierjes.
6. Bimët: Barishtet e freskëta si majdanozi ose kopra shpesh copëtohen dhe shtohen në përzierje.
7. sode buke: Pluhuri për pjekje ndonjëherë përdoret për t'i bërë ëmbëlsirat Mücver të lehta dhe të ajrosura.

Përgatitja: Përgatitja e Mücver-it fillon me grirjen e kungujve të njomë ose copëtimin e spinaqit. Më pas perimet shtrydhen për të hequr lagështinë e tepërt. Më pas përzierjes së perimeve i shtohen qepët e grira, vezët, mielli, erëzat, barishtet dhe mundësisht pluhuri për pjekje. Gjithçka përzihet mirë për të marrë një masë uniforme.

Mish i pjekur: Përzierja Mücver formohet në ëmbëlsira të vogla të sheshta dhe skuqet në vaj të nxehtë derisa të marrë ngjyrë kafe të artë dhe të bëhet krokante nga të dyja anët.

Shërbejeni: Mücver zakonisht shërbehet i nxehtë dhe mund të zbukurohet me salcë kosi ose me lëng limoni. Është një meze ose meze popullor në kuzhinën turke dhe mund të shijohet edhe si meze.

Mücver është një pjatë e shijshme dhe e lehtë për t'u përgatitur që mbart shijet e kuzhinës turke. Është një mënyrë e shkëlqyer për të përdorur perimet e stinës dhe për të bërë ëmbëlsira të shijshme dhe krokante.

Supa turke

Historia për supat turke

Në kuzhinën turke supa është "dehur". Në Turqi është zakon të hahet supë, në turqisht Çorba, për mëngjes. Çdo fshat i madh ka një kuzhinë lokale supë “Çorbacı” që shërben supa të ndryshme gjatë gjithë ditës. Sigurisht, vetëm buka e bardhë e freskët shkon mirë me këtë. Duke qenë se supa është gjithashtu shumë e pasur me përbërës, ato ju ngopin dhe ju japin forcë për ditën.

Sallatë turke

Sallatat zakonisht përgatiten në një marinadë me vaj ulliri dhe lëng limoni.

Kuzhina turke me mish, peshk dhe ushqim vegjetarian

Kuzhina turke është e larmishme. Në restorante, pjatat me mish zakonisht shërbehen me oriz/bulgur, domate, speca të pjekur dhe marule. Qebapi është ndoshta pjata më e famshme turke dhe nuk duhet ngatërruar me doner qebapin, i cili u shpik në Gjermani. Qebap ose gjithashtu Qebap është një term kolektiv për gatimet e ndryshme të mishit, nga mishi i qengji, viçi dhe deleja - kryesisht të pjekura në skarë ose të shërbyera në hell (şiş). Në Turqi ka shumë versione qebapësh.

Ushqimi turk i rrugës - më shumë se thjesht qebapë doner

Ëmbëlsirat, ëmbëlsirat dhe ëmbëlsirat turke

Snacks turke: Fruta të thata, arra dhe fara

Pijet turke